Martin Gijzemijter - Dansen met Herinneringen

Wie zegt dat de dood het einde is?

Literaire roman

John zou er alles voor geven om de liefde van zijn leven nog één keer te kunnen zien.

Opeens wordt zijn wens op onverklaarbare wijze werkelijkheid: Mary, de vrouw van wie hij jaren geleden voor eeuwig afscheid had moeten nemen, is terug in zijn leven. Maar hoe?
En vooral: waarom?

Al snel komt John tot een pijnlijke ontdekking: Mary zit in de problemen.
In een race tegen de klok moet hij antwoord zien te vinden op de vragen die alles met elkaar verbinden.

Kan hij Mary helpen?
Is het allemaal echt?
En wie is toch die geheimzinnige Tucker, die alles in werking heeft gezet?

Op zoek naar zichzelf en de waarheid raakt John verwikkeld in een bijzonder avontuur, waarin liefde en opoffering voor hem een nieuwe betekenis krijgen.
Mét zijn Mary.
Voorgoed.
Of toch niet?

VOORWOORD

‘Een verhaal schrijven om mijn vader te helpen bij het verlies van mijn moeder’, dat was de gedachte waarmee ik jaren geleden aan 'Dansen met Herinneringen' begon.
Dat je deze roman nu daadwerkelijk in je handen hebt, betekent voor mij ontzettend veel.
Het is de bevestiging van alles waar ik ooit in heb geloofd.
Dat je kunt (en moet) doen waar je van droomt, dat je negatieve ervaringen kunt ombuigen naar positieve, en dat alles mogelijk is in het leven, zolang je er maar voor blijft vechten en nooit stopt erin te geloven.

Geschreven voor mijn vader, maar na lang overwegen nu toch gepubliceerd, omdat liefde, verdriet en kracht universeel zijn en ik iedereen de mogelijkheid gun om te 'dansen met herinneringen', in plaats van te worstelen met het verleden.

Daarbij voelt het voor mij als een ultiem eerbetoon aan mijn moeder, het gevoel dat haar leven, maar vooral haar dood, niet voor niets is geweest.
Daarvoor ben ik heel wat mensen dankbaar.
Mijn lieve Martine, mijn boefjes Robin en Matthijs en in het bijzonder Lisette Jonkman, die me als geen ander weer in mezelf, én in dit verhaal liet geloven.

'Dansen met Herinneringen' vertelt niet het verhaal zoals het is gegaan,
het vertelt het verhaal zoals het had moeten gaan...'