Isaac Asimov - De Tweede Foundation

Foundation-trilogie - Deel 3

Science fiction

 

Het Eerste Galactische Imperium had tien­duizenden jaren lang in zijn bestaan volhard.
Het had alle planeten van de Ga­laxis onder een centraal bewind ver­enigd - een bewind dat soms tiran­niek, soms ver­licht, maar altijd orde­lijk was.
De mens­heid was ver­geten dat er andere leef­wijzen moge­lijk waren.

Behalve Hari Seldon.


Hari Seldon was de laatste grote geleerde van het Eerste Imperium.

Hij was het die de wetenschap der Psycho­his­to­rie tot volle ont­wik­kel­ing bracht.
De Psycho­his­to­rie vormde de kwin­tes­sens van de so­cio­lo­gie.
Het was de weten­schap van het mense­lijke gedrag, herleid tot mathe­ma­tische for­mules.

De gedragingen van een individu zijn niet te voor­spel­len, maar Seldon ont­dekte dat de reac­ties van een menigte sta­tis­tisch konden worden be­rekend.
Hoe groter de menigten hoe accu­rater de voor­spel­ling­en, en de menig­ten waarmee Seldon werkt, om­vatten niet minder dan de totale be­vol­king van de Galaxis - een be­vol­king die in zijn tijd vele kwin­til­joenen telde.

Het was dus Seldon die - tegen het gezonde verstand en alle alle­daagse ver­wach­ting­en in - voorspelde dat het schit­te­rende Imperium dat nog zo krach­tig en vitaal leek, in werke­lijk­heid in staat van ont­bin­ding ver­keerde.

Hij wist boven­dien te voor­spel­len (of werkte zijn formules uit - wat op het­zelf­de neerkomt) dat het Ga­lac­tisch Stelsel, wanneer het aan zijn lot zou worden over­ge­laten, een periode van dertig­duizend jaar misère en anar­chie te wachten stond voordat een krach­tige re­gering opnieuw uit de as zou her­rijzen.


Hij besloot deze situatie te veranderen en een toe­stand te be­werk­stel­lig­en die in een peri­ode van duizend jaar de vrede en de be­scha­ving zou doen her­leven.

Hij stichtte twee kolo­nies, bevolkt door ge­leer­den, ‘Foun­dations’ genaamd.
Met opzet stichtte hij deze kolonies aan de tegen­over elkaar liggen­de einden van de Galaxis.
Eén Foun­dation was ‘open­baar’ - de andere lag ver­bor­gen onder een ge­heim­zin­nig zwijgen.

De beide voorgaande delen bevatten de ge­schie­de­nis van de eerste drie eeuwen van de Eerste Foun­dation, die begon als een kleine neder­zet­ting van ency­clo­pe­dis­ten, ver­loren in de bui­ten­ste duis­ter­nis­sen van het Ga­lac­tisch Stelsel.
Deze ge­meen­schap zag zich pe­rio­diek voor een crisis ge­plaatst.

De daarbij te volgen gedragslijn beperkte zich tot slechts enkele moge­lijk­heden, maar daarna ont­wik­kel­den zich nieuwe moge­lijk­heden die Hari Seldon met zijn be­reke­ning­en had voor­zien.

De Eerste Foun­dation met haar hoog ontwikkelde weten­schap annex­eer­de de tot bar­baren­dom ver­val­len pla­neten waardoor zij werd om­ringd.
Zij weer­stond de anar­chis­tische roof­heren die zich van het ster­ven­de Imperium hadden af­ge­scheiden en wist hen te ver­slaan.
Dit gold ook voor de resten van het Imperium zelf.

Toen gebeurde er tenslotte iets wat Hari Seldon niet had kunnen voor­zien - de on­voor­stel­bare macht van een enkel in­di­vi­du, van een ‘mutant’.

Dit individu - Het Muil­dier genaamd - was geboren met een ver­mogen waarmee de emoties van anderen konden worden beïnvloed en om­ge­vormd.

Hij wist daarmee zijn grootste vijanden tot zijn mede­stan­ders en zijn meest trouwe onder­danen te maken, en com­plete legers konden, nee, wilden hem niet be­strij­den. Het was door hem dat de Eerste Foun­dation ten val werd ge­bracht en waar­door Seldon’s plan voor een deel on­moge­lijk werd ge­maakt.

Wat overbleef was de geheimzinnige 'Tweede Foun­dation', het doel van al het streven van Het Muil­dier.
Hij moest die 'Tweede Foun­dation' vinden ten­einde zijn heer­schap­pij over de Galaxis te vol­tooien.

De getrouwen van de Eerste Foun­dation zochten naar de Tweede om vol­komen andere redenen; maar waar deze  'Tweede Foun­dation'  zich bevond wist niemand. 

Hier volgt dan het verhaal van de speurtocht naar 'de Tweede Foun­dation' ...

 

Review:

  • Spannend
  • Fantasierijk
  • Meeslepend verhaal
  • Goede verhaallijn 

'Deze trilogie is voor mij de absolute top qua SF.
Het eigenaardige eraan -vind ik- is dat je na lezing onmiddellijk zin hebt om het ganse werk opnieuw te lezen.
Qua productiekosten is een verfilming waarschijnlijk onmogelijk.
Als men er zich toch aan waagt ('I, robot') is het resultaat een grote digitale smurrie.

Asimov léés je gewoon.' - Een lezer