J.T. Edson - De zadelzwerver

WildWest-roman

Fragment

[...]

Waco verloor de vijf mannen geen ogenblik uit het oog.
Hij wist dat ze heibel zochten.
Hij wist ook dat hij niet lijdzaam zou toezien hoe ze het meisje molesteerden.

 'Wacht eens even!' 

Waco’s waarschuwing kwam terwijl hij zijn stoel terugschoof en opstond.
Hij posteerde zich voor het vijftal.
Ze bekeken de nieuwe factor in het spel met schampere blikken.
Waco liet ze kijken, zijn handen losjes boven de kolven van zijn colts. 

'Wie heeft jou iets gevraagd?' vroeg Kyte.

'Ik vraag jou iets, namelijk zonder herrie te vertrekken zodat ik rustig kan afeten.'

'Ja?' zei Kyte honend, met een zijdelingse blik op de anderen.
'En je denkt zeker dat we dat zo maar doen ook?'

'Ik heb het beleefd gevraagd,' teemde Waco losjes.
'Maar het kan ook anders.' 

Marks enorme vuist explodeerde op Kytes kin met al zijn kolossale lichaamsgewicht erachter en de zweep viel uit Kytes handen.
Een uitsmijter, gedreven door een misplaatst loyaliteitsgevoel, trachtte Kyte te hulp te komen, maar kreeg er onmiddellijk spijt van.

Mark reageerde razend snel.
Zijn rechterhand haakte zich vast rond ’s mans broekriem.
Met van verbijstering uitpuilende ogen zagen de anderen het lichaam van de uitsmijter als een projectiel door de lucht vliegen en met een weemakende smak tegen de toog achter de bar beuken.
In een regen van gebroken glaswerk en flessen verdween hij achter de bar en kwam niet meer omhoog.
[...]