Rudolf Geel - Een dichteres uit Los Angeles

Verhalen

Fragment: 

[...]
'Gisteren belde mijn zusje om mij mee te delen dat zij ervan afzag ons vandaag te vergezellen naar de herdenkingsplechtigheid rond onze overleden broer Paultje.

Dat Henrietta opeens niet mee wilde verwonderde mij niet.
Toch rekende ik erop dat zij klaar zou staan wanneer ik bij haar langskwam om haar op te halen.

Toen ik bij haar aanbelde begreep ik onmiddellijk dat haar telefoontje voor niets anders had gediend dan opmerkingen over de extravagantie in haar kleding te voorkomen.
Nu zij vanuit de goedheid van haar hart kon meedelen dat zij toch maar meeging, kon er immers van kritiek op haar uitrusting geen sprake meer zijn.

Zij droeg een grote vilten hoed met rode bloemen opzij en een strak gestileerd glanzend lichtgroen pak, waarvan het jasje open hing.
Daaronder had zij een veel te klein, door het wassen verschoten, paars t-shirt, dat een deel van haar buik bloot liet.
In ieder geval geen ensemble om te dragen bij de onthulling van het borstbeeld van ons broertje, bij welke gelegenheid verschillende autoriteiten ons op een toespraak gingen trakteren.

‘Ik moest wát aantrekken,’ zei mijn zusje, bij wijze van begroeting.

‘En toen trok je dit aan.’

Zij knikte en ik zei dat ik het best vond.

Onze ouders zouden daar anders over denken en pa zou onmiddellijk beginnen te schelden als wij kort toeterend voor zijn deur stopten.
Henrietta zoende mij uitbundig en merkte op dat wij in ieder geval samen geweldig veel plezier aan de bijeenkomst gingen beleven.
Ik vond haar erg opgewonden, maar toen zij in de auto zat, zweeg zij abrupt.

Nadat wij onze ouders hadden laten instappen, na een korte maar onaangename discussie over Henrietta's uiterlijk, reed ik de stad uit in de richting van H., waar Paultje precies drieëntwintig jaar geleden werd geboren...
[...]