Willem van Amsterdam - Kleurig en donker

13 Originele Amsterdamse verhalen uit de oude doos

Verhalen

Keurig en donker is een verhalenbundel van Willem van Amsterdam, geschreven in een zeer alledaags Amsterdams dialect. Het boek bevat dertien verhalen die het dagelijks leven in Amsterdam vastleggen, vaak zowel lachwekkend als ontroerend. De verhalen zijn rijk aan lokale uitdrukkingen en geven een levendig beeld van de cultuur en de karakters van de stad. 

De tekst in dit boek wordt weergegeven in de originele, verouderde spelling.
Er is geen poging gedaan de tekst te moderniseren

Fragment

[…]

"Zoo, dikke zus!" zegt Evert — een jonge slagersknecht, een pracht van een kerel, zooals de meeste van zijn soort, groot en breed in de schouders, met gespierde armen en een paar handen, die iemand niet kan aanzien zonder het een geruststelling te vinden dat zijn rond en blozend gezicht een zeer goedige uitdrukking heeft.
"zoo, dikke zus! hoe gaat 't met mijn?"
En dit zeggende, neemt hij, met een rappe beweging, de mand van zijn schouder en zet die op de stoep van een mooi en groot huis aan de Heerengracht.

"Hoe 't met je gaat," antwoordt Grietje, de aan de voordeur staande keukenmeid, een dikke, frissche schommel, met een opgeruimd gezicht, "hoe 't met je gaat, dat weet 'k niet, maar an je vollemaans-gezicht te zien, dan gaat 't nogal met je."

"Ja, 'k zie bleek, hè?" zegt Evert, "dat komt omdat me maag niet in orde is, weet je!"

"Niet?" vraagt Grietje, "lust je geen ete meer?"

"Jawel," antwoordt Evert, "maar 'k lust te veel."

"En krijg je niet genoeg?" vraagt Grietje. 

"Of 'k 't krijg," zegt Evert, "dat zou me niet kanne schele, as 'k maar zooveel kon neme as 'k lust. — En daar hei je haar ook," roept hij uit, als Keetje, de werkmeid, een net, jong dienstmeisje, met een proper katoentje aan en een koket mutsje op het hoofd, met een lachend gezicht mede aan de voordeur verschijnt.

"Zoo, malle! Bè je weer an de gang?" vraagt zij.

[…]