Nina Burton - Levensmuren

De wereld rond mijn zomerhuis

Populaire filosofie

Het zomerhuisje dat Nina Burton erft is in slechte staat.

Als ze begint met de renovatie, merkt ze dat ze niet de enige bewoner is: de dakisolatie vormt een warm nest voor een eekhoorn, aan de deur hangt een bijennest, en het gehamer aan het huis krijgt al snel een echo in het driftige getimmer van een specht.
De dieren in haar nabijheid vormen de aanleiding tot aanstekelijke anekdotes.

Wist je bijvoorbeeld dat er in totaal meer mieren zijn dan het aantal seconden dat is verstreken sinds de oerknal?

Of dat eekhoornvrouwtjes na elke voeding de buikjes van hun zuigelingen likken en masseren, om zo de spijsvertering op gang te houden?

Of dat de zucht naar het zuiden zo sterk is dat niets trekvogels tegenhoudt: zo is er het verhaal van de vleugellamme ooievaar die 150 kilometer op zijn ranke poten aflegde.

Deze en vele andere verrassende anekdotes over de dieren waarmee Burton haar huis deelt, verweeft de bekroonde en bejubelde Zweedse schrijfster met wetenschappelijke en filosofische beschouwingen. 

Recensie:

•  ‘Het boek is één verzameling van allerlei weetjes en feitjes over de natuur, dieren en planten. Het was iets helemaal anders als wat ik normaal lees. Het is een non-fictie boek, het kan beschouwd worden als eerder filosofisch van aard. Het lijken wel allemaal verschillende essays, die toch heel vlot aan mekaar geschreven werden, met vaak een doorlopende rode draad.
  
  Alles wordt beschreven tegen de achtergrond van het zomerhuis. De schrijfster heeft dit geërfd van haar moeder, maar het moet grondig gerenoveerd/gerestaureerd worden. Wanneer ze er verblijft, komt ze in aanraking met de natuur die met kleine beetjes sommige stukken van het zomerhuis heeft overgenomen. Zo leren we meer over eekhoorns, vossen en dassen, maar ook over mieren, bijen, vissen en planten.
  
  Nina Burtons schrijfstijl is erg aangenaam om te lezen. Het is erg lyrisch en erg beschrijvend, dat vond ik zeker een pluspunt.
  Inhoudelijk vond ik niet alle stukken interessant. Het leven van mieren intrigeerde me niet in dezelfde mate als andere stukken, zoals de stukken over vossen of wanneer ze eerder filosofisch alle diersoorten vergelijkt met de mens qua communicatie/samenwerking, die ik wel erg interessant vond.
  Het was fascinerend om te lezen hoe dieren, zoals zelfs mieren, of planten, toch ook een vorm van intelligentie, bewustzijn en communicatie hebben. Het was leuk om te lezen hoe Nina Burton daarover filosofeert, hoe ze daarvoor bronnen en ideeën aanhaalt die zelfs teruggaan tot de oude Grieken, maar ook zeker moderne bronnen.
  
  Om samen te vatten; het is een aangenaam non-fictieboek, met allerlei anekdotes en weetjes over de natuur die op een beschrijvende, vaak lyrische manier worden beschreven. De meer feitelijke kennis wordt begeleid door de filosofische gedachtengang van de schrijfster.‘ - Een lezeres