Jonah Falke - Steak tartaar

Verhaal 

Fragment: 

[...]

Leeg en zonder doel fiets ik om twaalf uur toch naar het restaurant L’ Entrecote et les Dames aan de Van Baerlestraat. 

Ik ben de eerste en enige bezoeker.
Een meisje van de bediening heet me welkom en zegt:
   ‘Zoek maar een plekje uit, de gedekte tafels zijn gereserveerd.’
Ik neem plaats op een rood pluche bank aan het raam.

Ze vraagt wat ik wil drinken.
   ‘Spa rood en mag ik de steak tartaar?’ 
   ‘Natuurlijk. Met friet of brood?’
   ‘Friet.’
   ‘Komt in orde.’
Ze glimlacht en verdwijnt.

De vorige keer toen ik hier met Bennie zat, inspecteerden de Duisters het vlees.
Hij zei toen:
   ‘Als de tartaar bedorven is kun je er goed ziek van worden.
   Dan heb je de hele week diarree en moet je constant braken.’
We moesten er hard om lachen.

Het meisje brengt het water.
En niet veel later de tartaar.
Het smaakt als altijd.
Ik heb honger en schrok mijn bord leeg.
Daarna komt ze vragen of het lekker was en zegt ze:
   ‘Wilt u nog iets na?
   Koffie misschien?’

   ‘Nee, géén koffie!’
Ik zeg het resoluut en iets te enthousiast.
Ze kijkt me glimlachend aan.
De klant kan bij haar geen kwaad doen.
   ‘Ik heb nog wel een vraag,’ zeg ik twijfelachtig
   ‘Nou, die tartaar...,’
ze kijkt me kwiek aan,
   ‘waar is het vlees precies van gemaakt?’

Met één arm op de rug begint ze te spreken over een boerderij in Friesland.
Ze heeft het over eindeloze weilanden en frisse lucht voor koeien.
Het klinkt als een paradijselijk oord.
Middenin haar verhaal, terloops, achteloos zegt ze:
   ‘De dieren hebben een erg goed leven.’

Daarmee is mijn vraag beantwoord.
[...]